Zespół zatoki stępu 1

Zespół zatoki stępu

Zespół zatoki stępu 1

Zespół zatoki stępu

sinus tarsi syndrome (STS)

Zespół zatoki stępu - Anatomia

Na podstawie budowy anatomicznej stopy możemy wyróżnić przynajmniej dwa stawy skokowe. Staw skokowo-goleniowy, zwany stawem skokowym górnym, w którego skład wchodzą: kość piszczelowa, kość strzałkowa oraz kość skokowa.
Staw skokowo-piętowy, zwany stawem skokowym dolnym, tworzonym przez takie struktury jak: kość skokowa i kość piętowa. Na którym, w przypadku tego zespołu bólowego, będziemy się skupiać.

Zatoka stępu to anatomiczna struktura, którą kształtują : bruzda kości skokowej przebiegająca przez dolną powierzchnię kości skokowej oraz jej odpowiednik na górnej powierzchni kości piętowej. Po połączeniu ze sobą ,za pomocą powierzchni stawowych, obu kości powstaje przestrzeń zwana zatoką stępu. Okolica ta wypełniona jest przez wiele dobrze unerwionych elementów takich jak więzadła, torebka stawowa oraz tkanka łączna i tłuszczowa. Przez światło zatoki przebiegają naczynia krwionośne i nerwy. Ważnymi elementami anatomicznymi całego stawu skokowego są więzadła. W tym przypadku główną rolę przypisujemy tu więzadłom zewnętrznym – trójgraniastym i piętowo- strzałkowym oraz więzadle wewnętrznym – skokowo-piętowym międzykostnym.

Zespół zatoki stępu

Zespół zatoki stępu - Przyczyny


Za przyczyny problemów z zatoką stępu w większości przypadków uważane są następstwa inwersyjnego skręcenia stawu skokowego( uraz następuje przy ułożeniu stopy w zgięciu podeszwowym, przywiedzeniu i supinacji – podeszwowa część stopy skierowana do wewnątrz). W niewielkiej liczbie przypadków są to uciski na tkanki w obrębie struktury.

Jednym z czynników predysponujących do wystąpienia powyższej dolegliwości są zaburzenia posturalne w aparacie biomechanicznym stopy takie jak:

  • płaskostopie (zwiększona pronacja może uciskać na struktury zatoki stępu)
  • choroby zwyrodnieniowe w obrębie stawu skokowego dolnego.

Zespołu zatoki stępu współistnieje w ponad 50% przy niestabilności stawów skokowych. Problemem mogą być również częste stany zapalne tkanek w obrębie stawu oraz cysty.

Zespół zatoki stępu - Objawy


Najczęstszy objaw to ból o charakterze ostrego kłucia, uszczypnięcia lub stopniowego narastania podczas aktywności fizycznej czy też stania. Rodzaj bólu zależy od rodzaju uszkodzonej struktury. Odczuwalny jest w górno-bocznej części stopy, bądź głęboko w środku tej okolicy. Wzmożony ból może pojawić się przy wysiłku wykonywanym na nierównym podłożu oraz przy szpotawieniu pięty(na skutek rozciągnięcia więzadeł) bądź jej koślawieniu. Często pacjenci uskarżają się na sztywność poranną stawu, która ustępuje po jego rozruszaniu. Przy bardziej zaawansowanych przypadkach pojawia się zaczerwienienie i obrzęk przednio bocznej części stopy.

 

Zespół zatoki stępu - Leczenie


Różni się w zależności od tego jaki mechanizm jest główną przyczyną, która dała efekt w postaci zmian w obrębie zatoki stępu. W fazie ostrej skupiamy się na zminimalizowaniu czasu jego trwania oraz na tym aby schorzenie nie przerodziło się w stan przewlekłego bólu. Stosujemy odciążenie, schładzanie i elewacje oraz niesterydowe/sterydowe leki przeciwzapalne w celu szybszego zakończenia stanu zapalnego oraz pozbycia się opuchlizny.


Po ustąpieniu fazy ostrej podczas rehabilitacji koncentrujemy się na wyrównaniu tonusu mięśniowego mięśni tylnej części podudzia( m. brzuchaty łydki, mm. Strzałkowe, m. płaszczkowaty, m. piszczelowy tylny) poprzez zastosowanie technik rozluźniających i ćwiczeń rozciągających. Zastosowanie mobilizacji stawów skokowych poprawi ich ustawienie oraz ruchomość. Efekt manualnych technik leczniczych zastosowanych przez fizjoterapeutę będzie podtrzymywany przez ćwiczenia wykonywane przez pacjenta. Oprócz ćwiczeń poprawiających ruchomość stawu, którymi chcemy osiągnąć pełny zakres ruchu bez dolegliwości bólowych, wykonujemy ćwiczenia wzmacniające siłę i wytrzymałość mięśni podudzia. Mięśnie te dzięki swoim przyczepom końcowym, znajdujących się w obrębie całej stopy i stawu skokowego wpływają na stabilność i ruchomość tych struktur. Przy pomocy ćwiczeń propriceptywnych poprawiamy tzw. czucie głębokie w stawie, które w konsekwencji da nam większą pewność i stabilność stawu. Dzięki tym ćwiczeniom w dalszej części rehabilitacji można przejść do ćwiczeń adoptujących staw skokowy do aktywności fizycznej jaką pacjent uprawia.


Czas leczenia i rehabilitacji to od kilku tygodni do kilku miesięcy w zależności od tego jaki mechanizm urazowy spowodował wystąpienie dolegliwości bólowych, w jak szybkim czasie od urazu pacjent trafił do specjalisty, jakie struktury zostały uszkodzone oraz od indywidualnych możliwości leczniczych tkanek i ich podatności na zastosowane leczenie.