Acute pain in a shoulder at the young women. young girl keeps for a sick shoulder on a white background

Zespół trzaskającej łopatki

Zespół trzaskającej łopatki - Snapping Scapula Syndrome(SSS)

 

Zespół trzaskającej łopatki - Anatomia

Łopatka to kość wchodząca w skład kości obręczy kończyny górnej. Płaska, kształtu trójkątnego, na której możemy odróżnić: powierzchnię przednią(żebrową) i tylną(grzbietową); trzy brzegi: górny, przyśrodkowy i boczny oraz trzy kąty występujące przy zetknięciu się brzegów: górny, boczny i dolny. Łopatka łączy się z klatką piersiową przy pomocy powierzchni żebrowej, na której swój przyczep ma mięsień podłopatkowy oraz mięsień zębaty przedni(dokładny przyczep końcowy to brzeg przyśrodkowy łopatki). Mięśnie te oraz mięsień równoległoboczny, czworoboczny grzbietu i mięsień dźwigacz łopatki zapewniają łopatce stabilność względem klatki piersiowej jak również umożliwiają jej ruch ślizgu. Ruch łopatki jest bardzo istotny przy odwiedzeniu kończyny górnej. Problemem w zespole trzaskającej łopatki jest konflikt między mięśniem zębatym przednim a mięśniem podłopatkowym. W anatomicznym położeniu mięśnie te oddziela od siebie szczelina – przestrzeń mięśnia podłopatkowego. W miejscach największych sił działania na siebie tych mięśni obecne są kaletki, których zadaniem jest wytworzenie płynu maziowego amortyzującego ruch ślizgu i tarcia między strukturami. W przestrzeni łopatkowej kaletki znajdują się: w kącie dolnym łopatki( granica m. zębatego przedniego a klatką piersiową, w kącie górnym(pod mięśniem zębatym przednim), brzeg przyśrodkowy(między mięśniem zębatym przednim a podłopatkowym). Przy zwiększonej częstotliwości ruchu bądź na skutek uraz któraś z tych kaletek może ulec podrażnieniu powodując stan zapalny i dolegliwość bólową.

zespół trzaskającej łopatki - anatomia

http://slideplayer.pl/slide/2697317/

 

Zespół trzaskającej łopatki - Przyczyny

Przyczyną wystąpienia zespołu trzaskającej łopatki uważa się zaburzenia w biomechanice ruchu w obszarze łopatki. Dolegliwość ta dość często pojawia się u sportowców np.: baseball, siatkówka. U których ruch jest gwałtowny, a powtarzalność duża. Jednakże schorzenie te może dotyczyć tych grup zawodowych w których wykonywany jest ciągły, systematyczny ruch w obrębie łopatki(tynkarze, malarze). Kolejną przyczyną mogąco wywołać dolegliwości bólowe są zmiany w budowie anatomicznej łopatki(np.: po urazie), wyrośla chrzęstno-kostne oraz zaburzenia równowagi mięśniowej.

 

Zespół trzaskającej łopatki - Objawy

Objawy na które uskarżają się pacjenci to ograniczenie ruchu w stawie ramiennym oraz trzaski, trzeszczenia bądź chrobotanie wzdłuż krawędzi przyśrodkowej łopatki lub w granicy jej kąta dolnego, którym nie zawsze musi towarzyszyć ból. Dolegliwości te pojawiają się przy ruchach ramienia ponad głowę bądź mogą się pojawić się przy nawet nie wielkim ruchu.

 

Zespół trzaskającej łopatki - Diagnostyka

Diagnozę stawia się na podstawie badania palpacyjnego. Trzeszczenia mogą się nasilić przy wykonaniu dodatkowej kompresji podczas wykonywania ruchu przez pacjenta. W trakcie badania manualnego można potwierdzić lokalizację struktury dającej dolegliwości. Podczas ruchu można zaobserwować odstawanie łopatki. Dodatkowo wykonane może być badanie RTG bądź CT aby wykluczyć możliwość kostnych odłamków w obrębie łopatki

 

Zespół trzaskającej łopatki - Leczenie

Leczenie w początkowej fazie jest leczeniem zachowawczym, której jeżeli nie przyniesie pożądanych efektów zmieniane jest na leczenie operacyjne polegające na artroskopowej(nie zawsze) technice dotarcia do miejsca dającego dolegliwości i usunięcia tkanek miękkich zmienionych chorobowo (np: usunięcie kaletki) oraz czasami wyczyszczenia okolicy kostnej łopatki. Leczeniu zachowawczemu(ale również pooperacyjnemu) towarzyszy rehabilitacja. W początkowym etapie skupiamy się na zniwelowaniu stanu zapalnego, czyli schładzamy, odciążamy, przyjmujemy NLPZ oraz manualnie rozluźniamy patologicznie napięte tkanki miękkie. Jeżeli zachodzi taka potrzeba terapeuta wraz z pacjentem współpracuje nad poprawą zakresu ruchomości stawu ramiennego jaki i samej łopatki. Następnie zostaje wprowadzony trening wzmacniający mięśnie obręczy barkowej aby napięcie pomiędzy strukturami mięśniowymi było harmonijne. W ćwiczeniach skupiamy się w szczególności na mięśniu zębatym przednim, ale pominięciu nie mogą ulec pozostałe mięśnie. Ćwiczeniom wzmacniającym towarzyszą element uelastyczniania struktur, aby nie powstał wtórny dysonans mięśniowy. W skład leczenia wchodzi również profilaktyka dnia codziennego skupiająca się na analizie postawy ciała pacjenta: ustawienie barku w spoczynku, charakterystyka postawy przyjmowanej podczas pracy.